نکته‌بازی| نسل طلایی وراج!
حمایت عجیب طارمی از بیرانوند و رفتارهای عجیب‌تر کنعانی‌زادگان
روزنامه هفت صبح| نسل خودپسندی که خودش را نسل طلایی تاریخ فوتبال ایران می‌داند و کار خاصی هم برای طلایی شدن نکرده، همچنان در حال حرص دادن مردم است. مدتی پیش بود که علیرضا بیرانوند به مهدی طارمی لقب «بزرگ‌تر تیم ملی» داد و همین چند روز پیش هم طارمی لطف بیرانوند را جبران کرد و به او لقب «بهترین دروازه‌بان تاریخ تیم» را ملی داد!
جالب اینکه هر دو نفر در آخرین بازی ملی‌شان حسابی گند زدند اما همچنان برای هم نوشابه باز می‌کنند. طارمی بعد از گل کاشتن در بازی ملی مقابل قطر، به پرتغال برگشته و در بازی پورتو مقابل اروکا 25 دقیقه بازی کرده و کلا 3 لمس توپ داشته، بیرانوند هم بعد از یک هفته تعطیلات و خوشگذرانی در سواحل خلیج‌فارس، مقابل آلومینیوم از 50 متری گل خورده!
جالب اینکه بعد از این گل 50 متری، مهدی طارمی در یک استوری از بیرانوند حمایت کرده و 100 کلین‌شیت او را هم به مردم یادآوری کرده و همچنین برای او آرزوی موفقیت و سربلندی کرده است. همین چند روز پیش هم در حالی که تمام ایران از صحبت‌های عجیب سعید الهویی در یک برنامه تلویزیونی عصبانی بودند، سردار آزمون او را در یک استوری تگ کرد و نوشت:
«باشخصیت و قابل احترام و کاربلد». این پشت هم ایستادن نسل «بازنده وراج» و نوشابه‌هایی که هنگام ناکامی و شکست برای هم باز می‌کنند، فاصله آنها را با مردم و هواداران بیشتر از قبل خواهد کرد. دل‌مان نمی‌خواهد این را بگوییم اما نسلی که پتانسیل بالایی برای کسب افتخار و محبوبیت داشت، با این روند احتمالا بدون هیچ افتخار و بدون کوچک‌ترین محبوبیت به کار خود پایان خواهد داد.
از این استارت‌ها در زمین هم بزن استاد!
حتما از اتفاقی که برای محمدحسین کنعانی‌زادگان در اراک رخ داده باخبرید. او پس از سوار شدن به اتوبوس تیم، شعارهای چند هوادار که احتمالا منسوب به تیم آلومینیوم بودند را شنیده و با سرعتی که در زمین فوتبال هم هرگز از او ندیده‌ایم از اتوبوس به بیرون دویده و با مشت از خجالت چند هوادار در آمده است!
یک روز بعد هم در یک استوری ماجرا را توضیح (شما بخوانید توجیه) داده و در نهایت از هواداران پرسپولیس و مردم اراک عذرخواهی کرده است. واکنش او کاملا قابل پیش‌بینی بود چون او را به خوبی می‌شناسیم و این اولین حاشیه‌ای نبود که با آن روبه‌رو می‌شود و سوالی که پیش می‌آید این است که تا کی قرار است شاهد این اتفاقات برای او باشیم؟
کی قرار است بالغ شود و در برابر این اتفاقات واکنش درست و عاقلانه نشان بدهد؟ در 30 سالگی‌اش، چقدر می‌توانیم امیدوار باشیم که او در آینده تبدیل به بازیکنی حرفه‌ای خواهد شد؟ البته او سال‌هاست که از نظر قرارداد بستن و پول گرفتن حرفه‌ای و شاید هم فوق‌‌حرفه‌ای است اما از نظر رفتار و شخصیت، در دوران نوجوانی خود مانده است.
سوال مهم‌تر اما این است که چرا این اتفاقات فقط برای یکی مثل او رخ می‌دهد؟ در آن اتوبوس بیش از 20 بازیکن دیگر هم بودند که مثل او تیم‌شان باخته بود و حال خوبی نداشتند و می‌توانستند هدف شعارهای هواداران باشند اما چرا فقط برای کنعانی‌زادگان این اتفاق افتاد؟ استاد! نمی‌خواهی کمی فکر کنی؟ تا کی قرار است نقطه ضعف تیمت باشی و به خاطر این شاهکارها محروم شوی و دست مربی را در پوست گردو بگذاری؟ بزرگ شو پسر!
