نقد و بررسی سه‌گانه «سرقت بزرگ اتومبیل»
روزنامه هفت صبح، کسری کریمی‌طار | طی یک دهه گذشته طرفداران مجموعه GTA همواره از راکستار درخواست بازسازی گرافیکی نسخه‌های کلاسیک سری را داشتند. موضوعی که البته این کمپانی مشهور هیچگاه به آن علاقه‌ای نشان نداد و سال‌های طولانی این وظیفه را روی دوش مادسازان قرار داد.
اما حالا با طولانی شدن پروسه ساخت GTA 6 و واکنش‌های به‌شدت منفی به نسخه نسل نهمی GTA V ، ناگهان راکستار یک ماه پیش از نسخه ریمستر سه‌گانه GTA با نام Grand Theft Auto: The Trilogy - The Definitive Edition پرده برداشت. انگار که راکستار می‌خواست سریعا به فیدبک‌های منفی طرفداران، پاسخی سریع بدهد. معرفی دیرهنگام این ورژن بهبود‌یافته در کنار نمایش تریلر بازی واکنش‌های متفاوتی را به همراه داشت. در ادامه عده‌ای از عرضه این پکیج استقبال کردند و عده‌ای دیگر آن را تنها شیوه‌ای برای درآمدزایی بیشتر راکستار دانستند.
از ۱۱ سال پیش که سونی، یوبی‌سافت و اسکوئر تصمیم به عرضه نسخه‌های اچ‌دی شده خود برای کنسول‌های نسل هفتم گرفتند تا به امروز ریمستر و ریمیک به یکی از ترندهای اصلی صنعت بازی تبدیل شده، طوری‌که نه فقط تقریبا تمامی کمپانی‌های مشهور دست به ساخت ریمستر و ریمیک بازی‌های مشهور خود زدند، بلکه تعداد این عناوین حالا به بیش از ۴۰۰ اثر رسیده که در نوع خود بی‌سابقه است. در این بین ریمستر و ریمک‌های با‌کیفیتی که طی ۱۰سال اخیر دیدیم و صرفا به یک ارتقا رزولوشن و افزایش فریم خلاصه نشدند، خود به دو دسته تقسیم می‌شوند.
نخست عناوینی مثل Halo: Combat Evolved Anniversary و Shadow of the Colossus هستند که با وجود ارتقای گرافیکی فوق‌العاده، تغییری در ساختار گیم‌پلی آنها ایجاد نشده و دسته دوم هم عناوینی مثل Final Fantasy VII Remake و Resident Evil 2 که همه‌چیز آنها از گرافیک و گیم‌پلی گرفته دچار تغییر و تحول شده‌اند. سوال اینجاست که GTA Trilogy در کدام دسته قرار می‌گیرد. در جواب باید گفت هیچ‌کدام. در حقیقت این پکیج روندی متفاوت را نسبت به ریمستر و ریمیک‌های داخل بازار در پیش گرفته. بازی از منظر گرافیکی تغییرات زیادی به‌خود دیده و در عین حال هرچند ساختار مراحل و داستان آن به هیچ‌وجه تغییر نکرده.
اما تعدادی از مکانیک‌های گیم‌پلی آن به‌طور کلی متحول شده است. به همین خاطر GTA Trilogy نه یک ریمستر ساده است و نه یک ریمیک عظیم. این شیوه خوبی‌ها و بدی‌های خاص خود را دارد و جالب اینکه بخشی از مشکلات این ریمستر نه به سازنده بلکه به هدف‌گذاری راکستار برمی‌گردد. راکستار از همان ابتدا گفته بود به‌دنبال عرضه پکیجی است که در عین به‌روز‌رسانی گرافیکی و بهبود گیم‌پلی حال و هوای نوستالژیک این سه‌گانه را همراه داشته باشد. رویکردی که مشخصا نتیجه کاملا دلخواه طرفداران را در پی نداشته است.
برخلاف تصورات، نسخه Definitive Edition دارای پیشرفت‌های فوق‌العاده‌ای چه در زمینه گرافیک و چه گیم‌پلی نسبت به GTA 3، GTA Vice City و GTA San Andreas داشته است. شاید با دیدن ویدئو در اینستاگرام یا ویدئوهای مقایسه در یوتیوب متوجه تغییرات گسترده نشوید اما وقتی خودتان این پکیج را روی پلتفرم‌های قوی‌تر تجربه کنید، در همان چند دقیقه نخست متوجه بهبودهای گرافیکی و گیم‌پلی نسبت به ورژن‌های کلاسیک این سه‌گانه می‌شوید.
به شخصه به‌واسطه ترجمه داستان مجموعه GTA طی چند ماه گذشته بیش از ۱۰۰ ساعت سه‌گانه اصلی را بازی کرده بودم و وقتی با ظاهر کلی شهر و اینکه چقدر محیط‌ها بهبود یافته‌اند، شگفت‌زده شدم. با این حال تغییرات مورد نظر در عین خوب بودنشان، دارای ضعف‌های مهمی هستند. در وهله نخست گرافیک هر سه نسخه با بهبود چشم‌گیری روبه‌رو شده که یکی از مهم‌ترین آنها بهبود فوق‌العاده بافت‌های بازی است. بافت‌های مدرن در کنار محیط‌های چشم‌نواز و مدل‌سازی جذاب خودروها باعث شده تا مخاطبان GTA از این تغییرات لذت ببرند.
حالا ساختمان‌های لیبرتی‌سیتی، مکان‌های دیدنی وایس‌سیتی و سن‌آندریاس و جنگل عظیم سن‌آندریاس به‌شدت زیبا و چشم‌نواز شده‌اند. اگر به‌تازگی نسخه‌های کلاسیک را در فرمت اصلی خود بازی کرده باشید این تغییرات را با گوشت و پوست و استخوان خود احساس می‌کنید. متاسفانه با اینکه ظاهر بازی واقعا چشم‌نواز شده اما مابقی تغییرات گرافیکی یک روی خوب و یک روی بد دارند و باید گفت این دقیقا به همان هدف‌گذاری راکستار بازمی‌گردد.
از بخش گرافیکی که عبور کنیم به ساختار خود بازی و گیم‌پلی آن می‌رسیم. مراحل بازی کاملا دست‌نخورده باقی مانده‌اند اما بعضی مکانیک‌های گیم‌پلی تغییر کرده‌اند و می‌توان گفت این تغییرات همگی مثبت بوده‌اند. مهم‌ترین این تغییرات عوض شدن سیستم نشانه‌گیری بازی است که حالا شبیه به GTA V شده است. سیستم تیراندازی و نشانه‌گیری بزرگترین مشکل نسخه‌های سوم و وایس‌سیتی بود اما حالا شما می‌توانید خودتان به‌صورت آزادانه یا با کمک Aim Assist نشانه‌گیری کنید. بهبودی که واقعا گیم‌پلی بازی را راحت‌تر کرده و دیگر خبری از سیستم نشانه‌گیری اعصاب خردکن پیشین نیست.
دیگر بهبود بزرگ اضافه کردن چک پوینت است. در نسخه‌های قدیمی اگر در ماموریت شکست می‌خوردید دوباره باید به محل آغاز ماموریت بازمیگشتید و به همین خاطر نه فقط مجموع ساعات بازی کردنتان خیلی بیشتر می‌شد بلکه این ضعف در ماموریت‌های سخت اعصابتان را حسابی خرد می‌کرد. اضافه شدن چک پوینت موردی بود که خلأ آن در نسخه‌های کلاسیک احساس می‌شد و خوشبختانه حالا چه مخاطبان قدیمی و چه دوستداران جوان‌تر GTA که نسخه‌های کلاسیک را تجربه نکرده بودند، می‌توانند از این بهبود لذت ببرند.
