داستان یک سامورایی لجباز و کله‌شق
فرارو | گرچه در اوت ۱۹۴۵ و پس از بمباران اتمی هیروشیما و ناگازاکی امپراطوری ژاپن خود را تسلیم کرد و جنگ جهانی دوم به پایان رسید اما در سراسر اقیانوس اطلس در جزایر کوچک و دور افتاده دسته‌هایی از سربازان ژاپنی بدون اطلاع از خاتمه جنگ به مبارزه خود ادامه می‌دادند.
یکی از سربازان « هیرو اوندا » بود که در سال ۱۹۴۴ در سن ۲۳ سالگی به عنوان گروهبان دوم همراه با دو سرباز دیگر برای عملیات چریکی و اطلاعاتی به جزیره «لوبانگ» در ۱۳۹ کیلومتری جنوب«مانیل»پایتخت فیلیپین فرستاده شد. به او دستور داده شد که حتی در صورت از بین رفتن واحدش به جنگ ادامه دهد و او هم به همین خاطر سنگرش را تا ۲۹ سال بعد از جنگ رها نکرد.
بعد از خاتمه جنگ هواپیماها اعلامیه‌هایی را که فرمانده ستاد اوندا آنها را امضا کرده بود و در آن تسلیم ژاپن قید شده بود برفراز مناطق جنگی پخش کردند؛ اما او با دیدن اعلامیه‌ها تسلیم نشد و آنها را حقه آمریکایی‌ها دانست. اوندا در سال‌هایی که هنوز به ماموریت خود ادامه می‌داد معمولا از موز و نارگیل تغذیه می‌کرد و منتظر بود تا فرمان بعدی از قرارگاه به او ابلاغ شود. در این مدت دو همراه اوندا جان خود را از دست دادند و او تک و تنها جنگ را به پیش می‌برد.
ارتش ژاپن که چندبار برای بازگرداندن او اقدام کرده و هربار ناکام مانده بود در نهایت در سال ۱۹۵۹ اعلام کرد امیدی به بازگشت او نیست و اوندا را از کشتگان جنگ جهانی دوم قلمداد کرد.اما در سال ۱۹۷۴ افسر بازنشسته «نیورو سوزوکی» اوندا را در جنگل پیدا کرد و در ادامه هیاتی ویژه از سوی دولت ژاپن اعم از فرمانده پیشین اوندا در جنگ جهانی و برادرش برای متقاعد کردن و بازگرداندن او عازم فیلیپین شدند.
آخرین سرباز جنگ جهانی دوم سرانجام در ساعت ۳ بعدازظهر ۱۰ مارس ۱۹۷۴ پایان جنگ را پذیرفت و اسلحه‌اش را تحویل داد. رئیس‌جمهور فیلیپین اعمال خلافی را که او در آن سال‌ها انجام داده بود مورد بخشش قرار داد و وی عازم ژاپن شد. از اوندا به عنوان قهرمان ملی در ژاپن استقبال شد. او بعدها برای گذراندن زندگی به برزیل رفت و در آنجا چند مدرسه برای آموزش چگونگی زنده ماندن در شرایط سخت تاسیس کرد. اوندا کتاب خاطراتش را نیز با عنوان« تسلیم شدن هرگز» در همان سال‌ها منتشر کرد.
/ سرگذشت هیرو اوندا در جنگ جهانی
